رسولی از تبار نور

در هفدمین شب ربیع الاول،خورشیدی طلوع کرد که تابش انوار پرمهرش قلب های زنگار گرفته را بیدار کرد.

که کسراطاق ساسان تباران بر خود لرزید.

ترسان شدند سران کفر وظلم از دستان خالی از شمشیر امین مکه.

چرا که پیامبر اسلام،سال هاست که نه به طلایی سکه و نه به زور و برق شمشیر جان هارا خریده است که به خالق یکتا آنان را پناه دهد از مکر ونیرنگ شیطان،دشمن دیرینه ی آدم.

در این صراط مستقیم،حسین(علیه السلام)و مردانی حسین وار جام شیرین شهادت را به کام جان نوشاندند.

وهنوز بعد از هزار وچندی سال شاید کربلا حسین(علیه السلام) را در آغوش کشید.

اما

ای دنیا به گوش باش

مردان و زنانی مانده اند که از اهانت به پیامبرشان دریای خشم می شوند

ومنتظرند که سرها وجان هایشان را پیشکش قدم های مهدی زهرا(عج) کنند

 باشد نظری از تو بر خط خطی های ما.