امروزه اندیشمندان به پرسشی بنیادین می اندیشند:
چرا زندگی انسان عصر جدید با همه ی پیشرفت ها،گرفتار نوعی عدم تعادل شده است؟
انسان عصر جدید کارهای بزرگی انجام داده است که در گذشته قابل تصور نبود.
اما تمام این پیشرفت ها سبب کاهش ناراحتی ها،بی عدالتی ها و رسیدن انسان به آرامش نشده است.
چرا زندگی بشر در عصری که عصر دانایی نامیده شده،باید با چنین مشکلاتی همراه باشد؟
آیا یکی از علت های آن،غفلت انسان امروز از حیات جاودانه اش نیست؟
قرآن کریم،سرنوشت چنین کسانی را که مرگ و زندگی برتر را فراموش کرده اند،این گونه ترسیم میکند:
آنان که دین خودرا به سرگرمی و بازی گرفتند و زندگی دنیا آنان را فریفت.پس امروز آنان را از یاد ببریم
همان طور که آنان دیدار امروزشان را ازیاد بردند.وآیات مارا انکار می کردند
